more

staram się o tego bloga, nie wiem jak długo będę dbała o jego wygląd.. nie wiem kiedy stracę nadzieje na to, że któreś z was może mi pomóc.. nie wiem..

miałam za słabą psychiką by wytrzymać wtedy, teraz zapewne też zasłabnę, gdy tylko wywiąże się z pajęczyny życia, gdy zaślubię deszcz..

* * *

powiedzieć choć słowo i nie zadławić się nim..

słowo i słowo.. plątanina dźwięków,

kłamliwych spojrzeń,

brudnych rąk, złożonych w obłudnym geście pokoju..

kłamstwa mają lepszy budulec, kleją się..

prawda jest krucha..

jak stąpanie po lodzie..

prawda ma jakąś pradawną moc,

którą ludzie jej nadali, gdy żyli w jaskiniach..

gdy nie mieli światła..

gdy nie czuli ciepła..

stworzyli coś, z czego mogli czerpać radość..

a skoro ludzie ją stworzyli - jest krucha..

jak sam człowiek..

 nie było łatwo się do tego zabrać

nie było łatwo otworzyć mózg i wyciągać powoli każdą sprawę

lecz kiedyś trzeba zrobić porządek

ja robię go dziś

***

chyba powinnam zacząć od początku -

w dzieciństwie byłam molestowana..

czy to coś nadzwyczajnego?

wydaje mi się że nie..

byłam na tyle mała że nawet nie znałam tego słowa

nie używano wobec mnie przemocy i nie krzywdzono mnie

tylko rozbierano i całowano

nie wiedziałam co się wtedy działo

nie chciałam stracić kolegów i koleżanki z podwórka dlatego się na to godziłam

jednak któregoś dnia to się skończyło

nie wiem jak, tego już nie pamiętam

skończyło się tak samo jak moje spotkania ze znajomymi z podwórka

wtedy byłam bardzo mała

teraz jestem nieco większa

i ciut mądrzejsza

ale to wydarzenie mocno utrwaliło się w mojej psychice

był czas, że w każdym słowie wypowiadanym moimi ustami brzmiał smutek

przez wspomnienie tamtego..

będąc dzieckiem walczyłam z tym wspomnieniem

starałam się za wszelką cenę zapomnieć

i udało się

ale tylko na parę lat..

 pogrążona w swoim smutku, zadufana w sobie

straciłam znajomych ze szkoły i z miasta

zostałam sama ze sobą

przegrałam

po raz kolejny..